Nerwica,depresja... Powoli odchodza w niepamiec. Pamietnik.

niedziela, 23 października 2016

Przed chwila napisalam bardzo osobista notke. Ryczac przy tym.

Nie dodalam, dlaczego? Boje sie jakiejs krytyki? Boje sie,ze ktos to przeczyta, ktos kto nie powinien?

Coraz czesciej mam takie "jazdy". Nie pisze o wielu rzeczach, zastanawiajac sie co by bylo gdyby przeczytal to ktos znajomy...

Ta.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Ważna jest wiara.

Jeśli ktoś jest naprawdę w złym stanie, powiedzenie mu, trzeba wierzyć i być silnym, starać się ,wydaje się absurdalne,wiem.

Sama przez to przechodziłam.

Idę ku lepszemu życiu, życiu bez tego balastu... Ciężko określić kiedy dokładnie wszystko się zaczęło... Jedno jest pewne, dużo bolesnych,ciężkich chwil za mną.

Wiele razy były takie,że myślałam,że to koniec,że koniec ze mną, że umieram,że zwariuję,że nie ma ratunku,że nie chcę tak żyć, były też czarne myśli. Bałam się,że nie dam rady i coś sobie zrobię,straszne. Tak,straszne. Jak mogłam tak myśleć? Niby to egoistyczne, ale ile można znieść?

Ciężko mi też stwierdzić kiedy wyszłam na tą dobrą ścieżkę, kiedy zaczynało mi się polepszać, na pewno powodem było wiele czynników. Podjęłam psychoterapię,podjęłam się leczeniu u psychiatry, to ważny krok każdego chorego na tego typu zaburzenia. Wiem jak wiele osób cierpi, siedzi z tym w domu czekając na cud, że przejdzie samo... Albo też zwyczajnie się wstydzą, boją zwrócić się o pomoc bo obawiają się wyśmiania? niezrozumienia? Wiem,że wielu chciałoby skorzystać z pomocy,ale zwyczajnie brakuje im odwagi. Rozmawiałam z wieloma ludźmi, niektórzy zaczynali planować swoje samobójstwo. Jestem przykładem na to,że można dawać sobie radę , mimo wszystko. Ja też miałam chwile słabości, kiedy choroba brała górę,ale nie poddawałam się, nigdy.

Wiele razy płakałam, przeklinałam... Pamiętam dokładnie momenty, kiedy miałam ochotę umrzeć, ale były też takie,że myślałam,że umieram i to mnie przerażało.

Po co to wszystko piszę? Ten blog jest dla mnie jakąś formą terapii. Być może i da komuś trochę nadziei, odwagi, być może ktoś poczuje się lepiej, zrozumie,że nie jest z tym sam. Być może komuś to w jakiś sposób pomoże. Życzę sobie i Tobie , tak Tobie, temu kto to właśnie czyta, dużo nadziei, wiary, uśmiechu i siły. Ściskam.

Translate

niedziela, 23 października 2016

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz